Duiven

“Nu je er toch bent, help me dan even om de rookoven uit het schuurtje te halen. Ja, inderdaad, ik ga zo meteen roken. Duivenborsten, om precies te zijn.

Een boer -een goede kennis- vroeg mij om de grote hoeveelheden houtduiven te verjagen uit zijn veld. Hij heeft daar het jachtrecht, maar was zo druk met het oogsten van aardappelen op zijn eigen boerderij, dat hij domweg geen tijd had om de duiven achter de broek te zitten.

Zoals je weet heb ik nu wel wat tijd over(…) en was graag bereid om hem te helpen.

Een vergunning was zo geregeld en ik spoedde mij naar het te verdedigen graanveld. Dit is gelegen in het schitterende Humsterland, aan de boorden van het Reitdiep. Nergens in Nederland vind je zulke mooie, Hollandse luchten en nergens is het zo stil. Slechts een enkele boot tufte hoorbaar voorbij en versterkte de stilte. Spaarzame boerderijen stonden als eilanden in zeeën van graan en andere gewassen. Ver weg, half verscholen achter groene bomen, waren de contouren van een molen en kerktoren van een nabij gelegen dorp te zien.

Wij zetten ons (terecht) in voor het behoud van natuurgebieden, maar een landschap als deze verdient ook zeker onze aandacht.

Een deel van de tarwe was door regen en wind plat gewaaid en bij mijn komst klepperden er een honderd-tal duiven weg. Snel zette ik een paar lokkers op het gelegerde graan (ik had een tijdje geleden een paar FUD-lokkers gekocht. In Amerika is men daar erg tevreden over. Het zijn opvouwbare lokkers, die weinig plaats innemen. Ik kan beamen dat ze uitstekend werken). Ik installeerde mij in een droge sloot en…er gebeurde verder niets!

Het was zonnig, warm, zelfs. De rook van mijn sigaartje kringelde recht omhoog. Het was windstil. Boerenzwaluwen cirkelden om me heen en verschalkten menig vliegje. Ze moesten aanvetten voor de grote tocht naar zuid Afrika. Visa versa! Een paartje gele kwikstaarten liep onbekommerd op nog geen twee meter langs mij. Een bruine kiekendief vloog haar waggelende vlucht tot (onnodige) schrik van de vele meeuwen die alweer op weg waren naar hun nachtverblijven: kokmeeuwen, stormmeeuwen en kleine mantelmeeuwen.

Door mijn gemijmer zag een paar houtduiven te laat. Ze vielen pardoes in tussen mijn lokkers. Snel stond ik op en toen ze wegvluchten kon ik er één schieten. Het schot had tot gevolg dat er bij een boerderij honderden duiven uit de bomen vlogen. Een paar kwamen mijn kant uit en kon ik toevoegen aan het tableau. Het was vaak niet mogelijk om op duiven te schieten, ook als ze binnen schot waren. Omdat ik geen hond bij me had, kon ik alleen schieten als ik zeker wist dat de geschoten duiven ook daadwerkelijk binnen kwamen. Ik krijg ongelofelijk de pest in als een geschoten duif in de tarwe zou vallen en onvindbaar was. Tussen de houtduiven zaten vaak holenduiven. Deze zijn beschermd en een vergissing kan je je jachtakte kosten!

Ik heb een paar dagen lang, op onregelmatige tijden, bij de graanakkers aangezeten. Langzamerhand begrepen de duiven dat het op dat gelegerde stuk tarwe niet pluis was. Ze zochten hun heil ergs anders, een paar kilometer verder. De paar duiven die ik schoot, was een fractie van de duiven die ik zag. Mijn kennis en de boer waren tevreden.

De graanprijzen, zo las ik in de krant, waren behoorlijk gestegen en boeren hadden eindelijk een keer iets om te lachen. Ik gun het ze. Wel vraag ik me af of de prijsstijging het gevolg is van misoosten elders in de wereld of te maken heeft met speculatie van bestaande voorraden. De tarwe in Nederland wordt voornamelijk voor veevoer gebruikt. De bakkers gebruiken meestal tarwe uit Frankrijk. “Van onze tarwe kun je hooguit meelkoekjes bakken”, zei mijn kennis.

De geschoten duiven heb van de borststukken ontdaan en liggen nu in de pekel. Uit ‘De Nederlandse Jager’ heb ik een recept gehaald hoe ik ze kan roken. 

            Zo, fijn dat je me even helpt. T’is een onhandig ding, die rookoven.

Wil je koffie of zullen we iets anders nemen?”