Nieuwe Havik!

Nieuwe Havik!

Waarde vriend, wat fijn dat je me komt bezoeken. Vervelend dat ik er zo neerslachtig uit zie. Hoe het komt? Noem het maar een PTOS, een Post Traumatisch Ontslag Syndroom. Hoewel het bijna 2 jaar geleden is dat men mij er uitkieperde, lijd ik er nog steeds onder. Die smeerlap van een toenmalige leidinggevende en vooral zijn kompaan, mijn collega nota bene, hebben geen idee wat ze mij hebben aangedaan. Maar goed ook, want dan zouden er 3 personen zijn met slapeloze nachten. Maar wat mij vooral pijn heeft gedaan is de verklaring van de afdeling communicatie. Zij heeft te kennen gegeven dat ik op non-actief was gezet. Dat werd breed uitgemeten in de pers. Flauwe kul. Het was in overleg met de directeur dat ik tot mijn ontslag buitengewoon verlof kreeg. Vooral mijn vader leed daar erg onder.

Maar goed, het leven gaat door. 
Je moet afleiding zoeken, raadde een vriend mij aan. Dat was een goed advies. Gelukkig jaag ik en vind ik daar afleiding.

Vooral de valkerij houdt mij bezig. Ik heb jou daar in het verleden over verteld. Valkerij is niet zo maar iets. ‘De valkerij is een marteling van het geduld’, schreef ooit eens iemand. Dat klopt. De africhting van een jachtvogel is iets anders dan het africhten van een hond of het inbreken van een paard. Deze dieren kun je bestraffen. Een jachtvogel niet. ‘jachtvogels hebben geen geschiedenis van onderdrukking’, schreef diezelfde schrijver.
Je weet dat ik twee vogels heb: een Slechtvalk en een Harris Hawk.
Mijn valk is loergebonden geworden doordat ik meer dan een jaar niet met haar heb kunnen jagen. Ik ging wel  (bijna)elke dag met haar vliegen. Na elke vlucht liet ik haar terugkomen op de loer, een kunstprooi (in Duitsland noemen ze dat een ‘Federspiel’, wat een prachtig woord!). Maar daardoor verloor ze haar belangstelling om een echte prooi te slaan.
Eugenie, mijn Harris, heb ik jaren geleden gekocht om mee op konijnen te jagen. Toentertijd was er sprake van uitbreiding van de regeling dat je in Nederland alleen met Havik en Slechtvalk mocht jagen. Een Harris werd daarbij genoemd. Jammer genoeg heeft de Regering in al haar (schijnbare) wijsheid besloten dat alleen haviken en slechtvalken voor de jacht gebruikt mochten worden. Eugenie, de schat, komt niets tekort. Ze krijgt haar beweging. Alleen jammer dat ze steeds mijn vriendin en hondje probeert aan te vallen…
Eigenlijk ben ik het meest gecharmeerd van de jacht met een Havik. In het verleden heb ik er één gehad. Maar ik kon hem te weinig prooien aanbieden. En een vogel in een hok is niets voor mij. Daarom is hij naar een valkerijvriend gegaan die wel voldoende konijnen in de aanbieding had.
Maar het bleef knagen. En ziet: de situatie veranderde en ik kreeg gelegenheid om op konijnen te jagen.
Zeg, Goede Vriend, ik verveel je toch niet met mijn geleuter? Nee? Goed dan ga ik even mijn verhaal afmaken.

Ik kwam in de gelegenheid om een volwassen Havik te kopen. Goed, ik had liever een Havik van dit jaar gehad, maar om mij onbekende reden was het broedseizoen bij de fokkers catastrofaal verlopen. Ik was blij dat ik in Duitsland bij een collega valkenier een vrouwtjes Havik (die noemen wij heel onbeleefd een wijf) op kon halen. Samen met vriendje Syb en Bert hebben we de vogel gehaald. Het bleek een 5 jarig wijf te zijn die in Spanje was gefokt en nog nooit in handen van een valkenier was geweest. Ze was onhandelbaar en haar staart was verrabbezakt. Ze was zelfs nog niet goed doorgemuit. Daarmee bedoel ik dat haar staart nog veren had van vorig jaar. Gelukkig wist vriend Bert, één van de best valkeniers van Nederland en mijn mentor van een paar jaar geleden, er wel raad mee. Hij verving een paar gebroken staartveren door oude van vorig jaar die hij had bewaard.
Nu zit ze bij mij en we proberen goede vrienden te worden. Ze is een wildebras en kent geen medelijden met me. Ik heb mijn handen aan haar vol.

Het is een joekel van een vogel, want haar voorouders komen uit Finland. Finse haviken zijn groter dan (middel)Europese haviken. Wanneer ze van mijn vuist afvliegt, is het net alsof ik een Fiat 500 moet tegenhouden! Als ik met haar bezig ben, doet me dat denken aan het boek ‘De Vlucht van de Havik’. Ik heb je er vorig jaar april iets over verteld. (http://www.jan-willems.blogspot.nl/2013/04/de-vlucht-van-de-havik.html). Enige tijd geleden zag ik een verfilming van dat boek (http://www.careyblyton.com/??=Goshawk). Die moet je echt eens bekijken. Dan weet je wat ik doormaak. Maar het is leuk, Vriend, echt leuk! Ik heb er alle vertrouwen in. En…ik zie nu al vorderingen.
Nee, nee, je hoeft niet bang te zijn dat ik mijn Havik op die voormalige leidinggevende en de persoon, die zich toen mijn collega noemde, zal loslaten. Ik ben veel te bang dat mijn havik zich zal bezeren.

Genoeg! We nemen een kopje thee. Wat kijk je teleurgesteld, Goede Vriend. Wacht, ik weet het! Je zag natuurlijk die fles uitstekende oude jenever staan. Goed idee. Ik pak de glazen. Gooi jij nog een blok hout op het vuur?