nachtboswachter

“Hé, daar ben je! Kom verder, ik zit op het terras. Het is zulk mooi weer, dat ik alvast een glaasje wijn heb gedronken. Iets aan de vroege kant, maar ik heb iets te vieren: een fantastisch idee!

Ik zal het uitleggen:

De laatste tijd heb ik nogal last van slapeloosheid. Het zal wel met het gedoe over het wel of niet ontslagen zijn te maken hebben. Steeds maar weer moet ik aan mijn omgeving uitleggen wat er aan de hand is. En natuurlijk pieker ik over het waarom. Over de macht van één persoon, die, met behulp van zijn vazal, een collega nota bene, mijn leven naar de klote kon helpen.

Tijdens één van die doorwaakte nachten, die meestal eindigen in vervelende levensvragen en misplaatst zelfbeklag, dacht ik na over de toekomst van het Lauwersmeergebied.

Je weet dat me dat nauw aan het hart licht. Plotseling wist ik dat er iets miste:

Een Nachtboswachter!

Tussen 4 uur ’s middags en 7 uur ’s ochtends staan de auto’s van de (dag)boswachters op de parkeerplaatsen voor hun huizen, terwijl ze zelf door het vele computerwerk hun vingers een welverdiende rust geven. De burelen zijn op slot gedaan, de tractoren en motorzagen staan achter slot en grendel en de telefoons doorgeschakeld.

Maar voor veel bezoekers begint de dag in dit gebied dan pas. Niet alleen gedurende de uren dat het licht is, maar ook in donker. Vooral dan! Soms ontmoette ik ’s nachts, terwijl het Lauwersmeergebied hooguit werd verlicht door een paar sterren en een ransuil naargeestige kreten slaakte, schichtig kijkende personen. Booswichten? Welnee, dat hoeft helemaal niet. Vaak heb ik huilende mensen zien zitten op een omgevallen boom of bankje. Ik riep dan: “Niet schrikken, hier is de boswachter!” Veel verhalen heb ik aangehoord: weggelopen vrouwen (en mannen), schulden (vooral belastingschulden), het leven niet meer zien zitten (behalve op die omgevallen boom of bankje). Hoe vaak heb ik deze mensen niet kunnen helpen met een opbeurend woord of door alleen maar te luisteren. En vaak gingen ze opgelucht heen en bezwoeren dat hun problemen nu -door mijn luisterend oor en advies- waren oplost. Even zoveel keren lieten ze mij achter in een diepe depressie en plengde ik vele tranen op de omgevallen boomstammen of bankjes, waar zo-even nog wanhopige bezoekers van het Lauwersmeergebied zaten! Ik ben nu eenmaal een gevoelig mens. Maar als je boswachter bent(was) hoort dat nu eenmaal bij het vak.

Deze bezoekers hebben belang bij een Nachtboswachter.

Maar wie wil er Nachtboswachter worden? Het is geen eenvoudig vak. De sociale voorzieningen moeten goed zijn, anders hou je het niet vol. Gratis koffie om wakker te blijven ligt voor de hand. Natuurlijk moet hij gekleed zijn in een echt boswachteruniform. Laatst zag ik nog een (dag)boswachter rijden met een paars T-shirt! Kan echt niet. Het moet een groen pak zijn met koorden tressen en hertshorenknopen. Zijn (groene)rijbroek moet ruimte bieden aan een gummiknuppel om slechteriken zo nodig op andere gedachten te brengen.

De Nachtboswachter kan niet alleen uilen- en nachtvlinderexcursies leiden, maar ook nachtconcerten met heel zachte muziek organiseren (Die nachtelijke herrie-muziek vorig jaar bij Esonstad hoeven we niet weer) en wat te denken van meditatienachten waarbij deelnemers naar de sterren kijken en zo op verheven gedachten komen?

Natuurlijk zou ik als Nachtboswachter wel geschikt zijn (O, ja, een Nachtboswachter mag niet te bescheiden zijn), maar ik ben Henkie Terrasstoel, de zelfbenoemde nachtburgemeester van Groningen, niet (hij is overigens opgevolgd door Chris Garrit. Ik vind het nog steeds onbegrijpelijk dat Piet van Dijken dat niet geworden is). Nee, er zal een kandidatenlijst moeten komen waaruit 5 personen worden genomineerd door de Commissie van Verdiensten Lauwersoog. Deze personen zullen een heus verkiezingsprogramma moeten laten zien en tijdens verkiezingsavonden debatten met elkaar en de zaal aangaan. Uiteraard zullen zij volop gebruiken gaan maken van de sociale media. Natuurlijk volgt er -na (neem ik aan) een verhitte strijd- de verkiezing.

Deze verkiezing zal uiteindelijk een persoon opleveren, die een nuttige rol kan vervullen in mijn geliefd Lauwersmeergebied.

Verhip, de fles is leeg! Zal even een nieuwe halen. Je wilt toch nog wel een Pinot Grigio?”

azijnpissers

“Hallo?, Ben jij het? Ja, ik bel je even, want we hebben elkaar een tijdje niet gezien.

Eerst dacht ik dat ik de laatste tijd niet zoveel had meegemaakt, maar als je alles op een rijtje zet, valt dat nog best mee. Ondanks dat Staatsbosbeheer mij er na 38 jaar uitgeknikkerd heeft als boswachter!

Ik probeer te wennen aan mijn nieuw leven, maar het grote waarom? blijft steeds op de achtergrond zeuren. Maar ik zal moeten leren dat het hebben en krijgen van je gelijk twee verschillende dingen zijn.

            Wat je vast interesseert is de regelmatige aanwezigheid van een boomklever in mijn tuin. Van de Veluwe kende ik ze natuurlijk -het is helemaal geen zeldzame vogel- maar in het Lauwersmeergebied worden ze hoogst zelden gezien. Ik ga begin volgend jaar een paar speciale nestkasten voor ze ophangen. Het lijkt me geweldig als ze hier gaan broeden!

Verder zit ik steeds naar boven te turen in de hoop een Vale gier te zien. Er is een groepje in het noorden gesignaleerd. Door hun enorme spanwijdte hebben ze een groot vliegbereik en is het niet onwaarschijnlijk om ze in het Lauwersmeergebied te zien.

            Een paar zondagen geleden heb ik een lezing gehouden op het Cultuurerf Andledon in Den Andel over mijn leven als jager en valkenier. Kate en Eugenie had ik meegenomen . Er was aardig wat belangstelling. Je kent me, ik stel me altijd kwetsbaar op. Dat leverde natuurlijk discussies op. Maar respectvol en met luisterend oor. Omdat jacht voor mij ook (vooral) eten betekent, had ik een pan met reeënragout gemaakt en uitgedeeld. De meesten hebben daarvan gesmikkeld. Een paar mensen zijn in de pauze weggegaan, omdat ze niet begrepen dat een boswachter (dat ben ik dus niet meer!) ook beesten doodschiet.

Ik respecteer hun mening, maar vond het vreemd omdat ze niet in discussie gingen en in de regionale pers had mijn lezing van te voren uitgebreid aandacht gekregen. Ze wisten dat ik over de jacht ging praten.

Overigens had een soort programmamaker van een landelijke radiozender de beheerders van het Cultuurerf via Twitter er op gewezen dat demonstratie met roofvogels niet hoorde. Los van het feit dat ik me af vraag of zo’n snuiter weet waarover hij praat, doe ik niet aan demonstraties! Ik jaag met mijn vogels en daar vinden ik en mijn vogel genoegen in. Ik heb dat getwittert, maar er ontstond een –in mijn ogen- onfrisse hetze de valkerij. Iemand vond het zelfs nodig om voor de zoveelste keer één van zijn foto’s van een gehuifde valk op Twitter te plaatsen met een suggestieve tekst. Vraag me altijd af waarom dergelijke lieden zich niet verdiepen in de materie en enkel loze kreten slaken.

Genoeg over die azijnpissers!

Ben nog een weekje naar Vlieland geweest. Het vangen van een zeebaars lukte niet zo, wel kreeg ik een schol aan de haak. Verder heb ik mij verlustigd aan de zon (na één dag zo rood als een kreeft) en aan de uitstekende whisky’s in De Dining bij de jachthaven.

Merkwaardig dat ik een Bonte kraai of misschien een kruising Zwarte x Bonte kraai zag. Twee jaar geleden zag ik op dezelfde plek er namelijk ook één. Misschien een blijvertje. In het Lauwersmeergebied, bij strandpaviljoen Bosveld, zit al jaren een dergelijke (bonte)kraai.

            Toch is het weer goed om terug te zijn. Ik woon nu eenmaal graag in ons huisje. Eugenie was blij me te zien: ze kwebbelde als een oud wijf de oren van mijn hoofd.

Zo, ik hang op. Leuk je weer eens gesproken te hebben